Feelings

Nu de feestdagen voorbij zijn begint het serieus te kriebelen in gans mijn lijf. Tegenstrijdige gevoelens ook > graag zou ik morgen al vertrekken; en neen eigenlijk zou ik liever pas binnen 2 maand vertrekken om mij nog beter voor te bereiden. Vreugde omdat het bijna zover is, een droom die uitkomt; maar ook een beetje ongerustheid over hetgeen allemaal op mij af gaat komen, de indrukken en emoties ...

Een beetje spijt ook omdat Nadia dit niet mee kan beleven; vergeten jullie haar en de kinderen niet hé. Ik sta nu wel in de belangstelling maar het is in de eerste plaats omdat zij zich wil opofferen dat ik nu kan gaan en niet nog 6/7 jaar moet wachten totdat onze jongste kinderen oud genoeg zijn om alleen thuis te blijven !
Langs de andere kant hou ik ervan om dit, op mijn veertigste, echt alleen te doen. Ik heb wel geen last van een midlife crisis maar toch besef ik dat een gans deel van mijn leven al gepasseerd is. Meer en meer besef ik dat je vooral nu en vandaag moet leven want elke dag kan de laatste zijn.
En aan allen die dromen koesteren : probeer ze, in de mate van het mogelijke, nu te verwezelijken; laat het niet bij dromen... waar een wil is, is meestal een weg... en laat je zeker niet te vlug ontmoedigen... durf al eens een risico of een gekke beslissing te nemen !

Allé, genoeg ontboezemingen voor één post.
Greets, Luc