Granada

woensdag 01/02 - 11uur45 - Granada - Nicaragua

Hallo allemaal,

Ik ben hier gisteren goed toegekomen in het tweede te bezoeken land. Ik ben om 6 uur vanuit San Jose vertrokken met een lange afstandsbus van de firma Ticabus. Ik moet zeggen PRIMA organisatie > de plaatsen zijn ruim bemeten, goede zetels en volop airco. Gelukkig wist ik dat men hier graag toont dat de airco werkt en dus heb ik mijn fleece vest goed kunnen gebruiken. Een daglange trip dus voor ongeveer 430 Bfr., ongelooflijk.
Ook aan de grens nemen zij zoveel mogelijk het initiatief. Aan de Nicaraguaanse kant moesten we wel al onze bagage uit de bus nemen en ermee naar de douane. Bij ons heeft men apparaten om de bagage te scannen maar hier dus niet. Je schuift aan in een lange rij totdat je bij de beambte komt, daar druk je op een knop en als het licht op groen springt heb je geluk want dan mag je doorgaan. Rood betekent alles uitladen en wat had ik... groen, ikke blij natuurlijk.

Na het passeren van de grens direct het verschil gemerkt. Hier is geen sprake meer van een overweldigende natuur. Hier heb je meer een boerenlandschap met vooral weiden met paarden en koeien. Ik ben ook gepasseert langs 2 prachtige vulkanen en ik denk dat daar wel wat natuurpracht valt te bekijken.

Onderweg wel al even serieus moeten slikken toen we een aantal hutten, want zo moet ik het noemen, passeerden. Ongelooflijke armoede hier denk ik.

Hier in Granada dan gredropt en maar meteen met 2 andere reisgenoten een taxi (2 dollar) genomen naar Hostal Oasis. Ik ben zeer te spreken over dit hostal > zeer ruim, verzorgd en op de slaapzaal draaien 4 grote plafondventilatoren. Ook heeft ieder een kast ter beschikking die op slot kan. Dit alles voor het bedrag van 7 dollar per nacht.

Granada is een sfeervol stadje en hier heb ik mij nog op geen enkel moment onveilig gevoeld. Gisteren zelfs pizza gegeten aan een tafeltje op het trottoir, iets wat ik in Costa Rica niet heb kunnen doen.

Vanmorgen heb ik dan een meeting gehad met Karin van het project La Esperanza. Haar familie is hier met de hulp aan de minderbegoede kindjes begonnen. Zij doet een deel in eigen naam met middelen van haar familie en daarbuiten werkt zij ook, gratis, voor La Esperanza. Ik bewonder deze dame ten zeerste want zij offert eigenlijk gans haar leven op voor de hulp aan de armsten alhier. Morgen of overmorgen trekken we waarschijnlijk met 2 jeeps naar de gemeenschappen waar het allemaal om draait. Ze heeft me alvast willen voorbereiden en me fotos van de leefomstandigheden getoond ... zeer schrijnend en ik ga een moeilijke dag tegemoet maar ik voel dat ik dit echt moet doen. Ook al omdat ik beloofd heb om een verslag van het bezoek te maken met fotos en al om op de site te zetten. Zo kunnen we misschien andere mensen aansporen om ook, zoals ik, materialen naar hier mee te nemen.

Voor de mensen die mij geld gegeven hebben > ik heb in totaal 125 dollar aan steun te geven en ik ben met Karin overeen gekomen dat dit gebruikt gaat worden voor het laten maken van schoenen voor een aantal kinderen. Zij heeft hier zo'n 500 kinderen onder haar hoede en zij probeert om deze elk jaar aan het begin van het schooljaar (is nu) een nieuw paar schoenen te geven. Deze worden gemaakt door een locale schoenmaker hier en zo steunt ze de economie hier ook een beetje. Ook krijgt elk kind een rugzakje met schoolgerief en die rugzakjes worden ook hier ter plaatse gemaakt.

Dit is het voorlopig vanuit dit rustige stadje,
Tot schrijfs,
Luc